Sevdim, sevilmedim?

Ben insanları sevdim insanlar beni değil. Ve bu inanın hiç umrumda olmadı. Ben insan, hayvan, ağaç sevdim. Onlar beni sevmedi. ve inanın bu yine hiç umurumda olmadı sevgili doktor. Düşün ki bir ağaçtan medet umuyorsun. Bir ağacın karşısına geçip "beni neden sevmiyorsun!" diye bağırıyorsun. Kızıyorsun ona. Belki o bunun farkında değil fakat belki de farkında, üzüyorsun onu, sevmediği için suçluyorsun. Belki de seviyor ama nasıl anlatsın ki bir ağaç sana duygularını? Sana duygularını anlatamadığı için ona kızıyorsun evet. Ya seviyorsa? Ya kırdıysan onu? Nasıl affedersin kendini?
Ben olsaydım affetmezdim kendimi.

Tamam geçelim bunu, daha basite indirgeyelim. Misal bir taş parçası, evet taş hatta elmas olsun. Sen elmasa aşıksın, ama o cansız... Sen deliler gibi aşık ol, o nasıl karşılık versin? Nasıl suçlayabiliyorsun onu sevmediği için?
Ben olsaydım suçlayamazdım.

İnsanlar da böyle işte sevgili doktor. Ben sevgiyi böyle anladım, böyle öğrendim. Belki de yanlış. Ama inanın bu da umrumda değil. İspatlayacak gücüm de yok. Bu yüzden ben insanları sevdim insanlar beni değil.

Kalbim taş, hislerim ağaç olsa da; ben insanları sevdim...