Ustura / şiir

Adımla sesleniyorlar gece yarılarına doğru
Dört nala duymazdan geliyorum.
Duyduğum yalnız ustura uğultusu
öyle vicdansız
Öyle keskin bir usturadır ki
Ondört yıl geçti,
Geçiyor...
Ustura paslandı
Ben hala kanıyorum
*
Halbuki göğü süsleyen süt mavi bulutlarım vardı
O ustura,
Gözlerimi oydu
Ondört kez
Şimdi kör renginden yağmurlar üşüşüyor günahlarıma
Bense sağır sigaralar sarıyorum
Bir günah işledim allahım!
Sen affedersin de,
Vicdanım
affeder mi?
*
Adımla sesleniyorlar gece yarılarına değin
Ben
kanayan yerlerime
Beyaz geceler sarıyorum
Çocuk tebessümümde ise ustura izi
Kalbin yükü ne ağır ,
Ne ağır...
Çiselerken yağmur
Ustura kanatır geceyi
Mutlak bir zaman serüveni oluyor yaşamak birden.
Ve hatırlatmak istiyorlar bana
Kimi bembeyaz
Kimi çok ışıklı
Kimi saf kadın
Der
Beyza derler
Kimdi o?
*
Ayın ondördünde adımı unuttum
Kimsesiz şiirler yazıyorum
Ustura ağzından